Yıllar önce delilik seviyesinde muziplik tutkunu bir arkadaşla Kahire’ye gittim. Ondan hep korkar, onunla arkadaş olmaktan çekinirdim. Maalesef, genç yaşta ve beklenmedik bir şekilde vefat etti. Haber verdiklerinde inanamadım. Ölüm haberinin muzipliklerinden biri olduğunu düşündüm. Evine gittiğimde, haberin doğru olduğunu öğrendim. Allah rahmet eylesin. Hayatım boyunca kimseye ağlamadığım kadar onunun vefatına ağladım. O an, aldığım haberin gerçekten şaka olmasını istediğim tek andı.

Saygıdeğer gezimize geri dönüyorum. Bir sabah çeki nakde dönüştürmek için bankaya giderken kendisine eşlik etmemi istedi. İsteğini kabul ettim ve onunla birlikte düğün alayındaki sağır gibi yürüdüm.

Samsonite marka bir çanta taşıyordu. Bankaya ulaştığımızda banka kalabalıktı. Çantayı oradaki kolonlardan birinin dibine bıraktı. Görevliden bilgi edinmek üzere gişelerden birine gitti. Sanırım sahibini sırtı dönük görevliyle konuşurken gördüğü köşedeki çantanın görüntüsü, oradaki yankesicilerden birini cezbetti. Tek yapması gereken hızlı olmaktı. Çantayı kaptığı anda, kulakları sağır edecek kadar yüksek bir ses yükseldi. Tüm gözler yankesicinin üzerine çevrildiğinde o kadar korktu ki çantayı fırlatıp kaçtı. Fakat kötü şansı yüzünden kaçarken dönen kapıya çarptı ve bayıldı. Beni elimden çekerek kahkahalara boğulan arkadaşımı görünce şaşkına döndüm. Anladım ki o, çantaya sahibinden başkası aldığı zaman bu sesi çıkaracak gizli bir düğme yerleştirmişti. Kaldırımda aceleyle koştururken ben, “çanta, çanta” diyordum. Bana, çantanın ucuz bir şey olduğunu söyledi. “Çantanın bizim olduğumuzu bilselerdi öldürmeseler de mutlaka döverlerdi. Önemli olan ben bu şakaya güldüm ve içim ferahladı” dedi.

Doğrudan uydulara bağlı üç sensörü olan 100 kilograma kadar ağırlık taşıyabilen farklı ebatları bulunan Hope çantaların icat edildiğini okuduğumda aklıma bu arkadaşım geldi. Çanta, iPhone ve iPad gibi Bluetooth özellikli cihazlarla programlanabilir. Böylelikle çanta, uzaktan bir kumanda yardımıyla sahibine bağlı olan ve her hareketi takip edilebilen bir aksesuara dönüşüyor. -Son-

Bir gün Londra’dan İskoçya’daki Glasgow’a gideceğim trene doğru üzerinde çantalarımın bulunduğu arabayı itiyordum. Bir anlık gafletime geldi ve sandviç almak için birkaç dakikalığına arabayı bıraktım. Profesyonel bir yan kesici, içinde pasaportumun ve paramın olduğu en küçük çantamı çaldı. Dövünmeye başladım, sanıyorum ki o an ki görüntüm alay edilesi idi. Çünkü yanımdan her bana bakıp gülerek geçiyordu.