Tahran’daki dini liderin belirttiği gibi bu basit çıkarım, bölgedeki çatışmaya yönelik onun görüşünü ifade etmektedir. Ayetullah Ali Hamaney, ABD’nin yaptırımlarına verdiği yanıtta, İranlıların ve Amerikalıların durumunun meşhur “Tom ve Jerry” çizgi filmine benzediğini söylüyor.
Burada Tom, ABD oluyor. Gafil büyük kedi, fare Jerry’yi avlamak için onu kovalayarak vaktini boş yere harcıyor ve her defasında başarısız oluyor. Doğru bir tasvir. Gerçekten de bu kovalamaca, ABD ve İran arasında 40 yıldır devam etmektedir. JCPOA anlaşması, Barack Obama’nın başkanlığının ilk yıllarında Washington’un İran’a getirdiği yaptırımlardan bir kaçış oyunudur. Nükleer anlaşmanın tereddüt edilmeden imzalanmasıyla birlikte fare, tuzaktan bir kez daha kurtuldu.
Dini lider, tahrip ve yıkımı oyun olarak görüyor ve rolünün ise kaçmak ve hile yapmak olduğunu düşünüyor. Dini lider, her defasında kurtulduğu gibi İran faresini köşeye sıkıştırmak için sağlam bir plan yapmasına rağmen bu kez de Donald Trump’ın takibinden kurtulacak.
İran’la oynanan kovalamacanın üzerinden uzun bir süre geçti. İran, halkına ve bölgeye verdiği zararın ayrıca korkunç tahribatın sorumluluğundan kaçmayı başardı. Bu kez de kurtulmayı başaracak mı?
Çatışma, karışık bir oyun. Bu, dini liderin kovalamaca olarak ifade ettiği gibi basit bir oyun değil. İran; din, kültür ve tarih savaşlarına hazırlanıyor, bölgede ve çatışmalarda rol alıyor. İran, Iraklıları Şiiler’in mezhepsel olarak hedef alındığı , Sünnilerin ve Hıristiyanların dünyasında hedef alınan Müslümanlar oldukları, Arapları ise İsrail tehlikesi altında bulundukları ve Doğu’yu Batı’nın gasp ettiği konusunda ikna ediyor. İran, Hamas gibi örgütleri kiralıyor, el-Kaide gibi düşmanlarıyla ittifak yapıyor, Hizbullah ve Husi gibi grupları kendine bağlı kollar olarak inşa ediyor. Tahran, mezheplerine ve kökenlerine bakmaksızın muhalif grupları kullanıyor ve Ruslarla ittifak kuruyor. İran, ülkelerindeki terör gruplarına hâkim olduğu konusunda Çin ve Avrupa da dâhil olmak üzere büyük devletleri tehdit ederek bu devletlere şantaj yapıyor. İran, küçük bir fare değil, büyük bölgesel bir devlettir. İran, bütün enerjisini kötülüğe harcadı ve faydalı bir şey inşa etmedi. Tahran, bölge halkının hayallerini barış içerisinde inşa etmesine müsaade etmedi.
Ben, İran’ın bütün kozlarını oynadığını ve yüzleşmekten başka bir seçeneğinin kalmadığını düşünüyorum. İran, uzun süre oynadı. En son kurbanı ise Obama’ydı. Tahran, Obama’ya dersini aldığı izlenimini vererek duymak istedikleri konusunda kendisine vaatte bulundu. Bunun için Tahran, istediği her şeyi Obama’dan elde etti ve dahası ona ihanete bulundu. Şu an ise, sadece Amerikalılar tarafından değil, aynı zamanda kendilerini aldattığı Araplar ve Müslümanlar tarafından da İran rejimine yönelik bugün gördüğüm ve duyduğum gibi bir anlayış görmedim. İran’ın İsrail ve Batı’yla çatışmasında kendi meselesini savunmak için Müslümanları ve Arapları ikna etmesinin ardından Müslümanlar ve Araplar, Tahran’ın yanında yer aldı. Çoğunluk, İran’ı artık gerçek şekliyle görmeye başladı. İran, her bölgede ve her meselede kötü bir cindir. İran’ın genellikle insanların çoğunu kandırmayı başardığı doğru. Fakat kandırma döneminin bitmiş olmasını ümit ediyorum.
ABD Dışişleri Bakanı Mike Pompeo’nun geçen haftaki konuşmasında en güzel ifadeler yer aldı. Zira dini liderin rejimini gözler önüne serdi. Pompeo’nun açıkladığı 12 şart, yaptırımların kaldırılması karşılığında zorlu dayatmalardır. Dini lider, bu şartları uyguladığı zaman bildiğimiz İran rejimi olmayacak ve bu şartlara uymadığı zaman da çökecek.