Arap dünyasında hala daha uygulayamadığımız bir politik düşünme metodu bulunmakta. O da; politik eylemin çok özel bir beceri gerektiren yaratıcılık ve yetenek olarak ele alınmasıdır.

Bugün bizim bu tür metodlara ihtiyacımız var. Çünkü her ne kadar başka alanlarda ortaya çıksa ve farklı şekillerde ifade edilse de Arap krizlerinin özü politiktir.

Yine unutmayalım ki, politika bir program, düşünce ve proje gerektirir. Hem ekonomi hem de yasal alanda nasıl en iyisi ve onurlusu olabiliriz sorusu bu projenin en önemli sorusunu teşkil etmektedir.

Bugün politik çözümlerde bir duraklama ve kireçlenme durumu ile karşı karşıya bulunmaktayız. Gerçek bir kalkınma ve gelişme vaadeden bir düşünce ya da projeye çok nadir rastlayabiliyoruz. Diğer bir deyişle, politik yoksulluk ve kısırlık olarak adlandırabileceğimiz bir dönemden geçiyoruz.

Toplumsal eylemler gerektiren alanların tamamının yaratıcılık olmadan gelişmesi ve ilerlemesi mümkün değildir. Elde edilen her insani başarı sadece yaratıcılığın meyvesidir. Arap toplumlarında yaratıcılığın rolüne baktığımızda bunun o geniş gerçekliğinden uzakta dar bir anlamda ele alındığını görürüz. Toplumlarımızda yaratıcılık; edebiyat, müzik, resim ve diğer sanat dalları ile sınırlıdır. Oysa uluslararası kültür başlığı altında yer alan bu sanat dalları yaratıcılığın tamamını temsil etmemektedir. Hatta bunlar yaratıcılıktan çok ruh,vicdan ve zevki temsil edebilirken toplumsal eylemler sadece yaratıcılığın bir yansımasıdırlar. Çünkü birey tek başına bir mucittir ve her birey Max Weber’in kişisel anlamlar olarak adlandırdığı bir yetiler demetine sahiptir.

Her ne kadar yaratıcılık geniş ve keskin olmayan anlamıyla herhangi bir bireyin ve toplumun yaşam şartlarından biri kabul edilse de herkesin yaratıcı olması mümkün değildir. Aynı şekilde ne kadar susuz ve kurak olursa olsun her toprakta yetişebilen bitkilerin de yaratıcı görülmesi zorunlu değildir. Bizler, bazen kolay ve önemsiz sorunlara bazen de büyük ve zor sorunlara çözüm bulmaya çalışarak gündelik hayatımızda farkına varmaksızın her gün yaratıcı olmaya çalışıyoruz.

Bundan yola çıkarak, yaratıcılığın belirli bir soruna çözüm bulma ve onu halletmenin bir çeşidi olduğunu söyleyebiliriz. Burada aklımıza şu soru geliyor, Arap ülkelerindeki siyasi elitlerin sorunlara hayali değil, minumum düzeyde de olsa çözümler getirmeye ne kadar güçleri yetmektedir ? Çünkü gerçek bir politikacı, çözümler sunma ve bunları hayata geçirme ve ilerleme cesareti gibi özellikleri ile öne çıkan kişidir. Sorunları çözmede ve krizleri yönetmede bizden daha iyi olduğuna inandığımız için istisnasız hepimiz ona bu makamı ve imtiyazları veriyoruz. Bu politik yaratıcılık tasavvuru dışında kalan bir bakanlığın hiçbir anlamı yoktur.

Vergilere ve vatandaşların maaşlarını ödemek için yüksek faizli krediler elde etme başarısının ötesine geçemeyen politik eylemlerin bizim amaçladığımız yaratıcılık anlamına geldiğini zannetmiyorum. Bilakis bu politik yaratıcılık alanında bir yoksulluk ve kısırlık yaşandığının kanıtıdır.
Devletin yüksek kademelerine atanan herkesin ilk önce politik yaratıcılık yeteneği konusunda açık olması gerekir. Ki başarısız olduğu zaman elinde sihirli bir değnek olmadığı bahanesine sarılmasın. Çünkü bu değneğe sahip olmayanlar, hadlerini bilip yöneticilikten çekilmeleri gerektiğini bilmelidirler.

Arap ülkelerinin birçoğunun ekonomik ve mali olarak zor bir durumda olduğu şüphesizdir. Bu durum, sadece içerideki yasal boşluklar ve kalkınma sorunlarından kaynaklanmamaktadır. Bilakis bu zorluklar, küresel ekonomiyi esir alan ve bizim hala adapte olamadığımız değişimlerden ve sorunlardan kaynaklanmaktadır. Yine de bu sorunların kendisi, sadece politik ve ekonomik yaratıcılığa sahip politikacıların yönetime gelmesini zorunlu kılmaktadır. Bu süreç; normal, istikrarlı ve kolay bir süreç değildir. Bilakis yaratıcı, zeki ve olağanüstü akıllara ihtiyaç duyulan bir süreçtir.

Yaratıcılık kelimesi ile bizler; kalkınma, yatırım, kaynak elde etme ve biriktirme, fırsatlar elde etme, iş ve yatırım için gerekli ortamı sağlama, gündelik hayatımızı zorlaştıran ve özel sektör ile devlet memurluğu dışında ekonomik olarak bağımsız olmak isteyen bireylerin sorunlarına çözümler getirilmesi önünde engel teşkil eden bürokrasiyi ortadan kaldırmayı kastediyoruz.

Yaratıcılık; Arap ülkelerinin ekonomilerini bir arı kovanına dönüştürmektir. Bazı devletlerin tercih ettiği kredi almak gibi anlık ve kolay çözümleri tercih eden politikacılar bana göre kronik bir hastalığı ağrı kesici ile tedavi etmeye çalışan biri gibidirler.

Politikanın mümkün kılma sanatı olduğu doğrudur. Ancak aynı zamanda daha iyi bir toplum hayali kuranların yaratıcılık sanatıdır da. Çünkü siyasetçinin rolü ertelenmiş sorunları geçici çözümler gibi sunmak değil, sorunlara gerçek çözümler sunmaktır.